آشفته نویسی های یک شاعر

 باز دنیا از نو "

زندگانی یعنی :

کشفِ یک خاطره در حجمِ نگاه من و تو ..."

" عماد بهاری "

 چقـــد دلــم میخـــواد، دوبــاره برگــــردم

به ساعـــتِ سبــــزی، که یـاورم بــــودی

شـــریــــکِ دلتنگیــــــم، رفیـــقِ تنهـــائی

پنــاهِ گــــــریه هــام، تــــو مـــادرم بـودی

هنـــوز لباســــاتـو، توگنجــــه مــون دارم

دلـــم که میگیــــره، سراغشــــــون مــیرم

چشــام که پُر میشـن، کســی حریفـــم نیس

شبیـــــه بچــــــه گیــم، بهــــونه میگیــــرم

توبـــاغِ پیرهــــنِ تــو؛ دوباره گـــــم میشم

رو مـــــوجِ دامـــنِ تــو، دوباره گــم میشم

چه خوبه باز سرِ من، رو شونه هات باشه

کجـاس هوای خوشــی، که آشــنات باشـــه

یه گوشـــه از دنیـــام، ســــرم توبغضامـــه

همیشـــــه مـــن اینــم، سکـــــوتِ درد آور

کســی نمیـــدونه، چه حالــــی م هــر شـب

بگـــو که میفهمــــی، شکستمــــو مــــــادر

همیشـــه رو مــوهــام، نوازشــت کـــم بود

حســـــودی میکــــردم، به همکلاسیهــــــام

نه اینکــــه بابا رم ، تو با خـــودت بــردی

پُــر از سیاهــــی شـــد، بدونـــه تـــو دنیـام

 

توبـــاغِ پیرهــــنِ تــو؛ دوباره گـــــم میشم

رو مـــــوجِ دامـــنِ تــو، دوباره گــم میشم

چه خوبه باز سرِ من، رو شونه هات باشه

کجـاس هوای خوشــی، که آشــنات باشـــه

=========

مریم جلائی

 

مثه یه ساکسیــفونِ پـیـر که فالـــش میخــونه

مثـــه مـجســـمــه ای که فـقــط یـه تنــدیســه

واسه شکستـنِ مــن، سنــگ مهــربون میشه

شبیــه گرگ که تنِ بچــه هاشــو مــی لیسه!

 

شکـسـت پشتِ شکـسـتـو فشار پشتِ فشـــار

مـچالـه عـیــــن یه قـوطــیِ لگــــد خـــورده

بُر میخـــورم توقـــرص های خوابو میدونم

رو خواب هــام میوفتـن بَختکــای افســـرده

 

میدونم از خودمــم شِکـــوه میکنــم وقتــــی

تودســـتِ سنگــیِ این آدمــــــا تَبـــر میشــم

با اینکه توی سکــوتت پُــر ازگلایــــه شدم

بازم توحرفهــای نگفتــــه مختصــر میشــم

 

شُل میکنــــم نفسامــو به جنگ می خنــــدم

یه خاکریـزِ پُر از مـیـن شدم توقـــعرِ فلات

یه جنگلم که ورودیش تابلوی خطر خورده

نبودنـــم یه پوئــن میشه از تمـــام جهــات!

 

یه ضابطـــه ی نســـخ شده تودفتـــر تاریخ

یه منجنیــق که اونـــورِ دیوار چین افتــاده

کســــی که سالهـــاست برای شنیـــده شدن

به پای مــرگ نشـسـته! به مـرگ تـن داده

 

میدونم از خودمم شِکــوه میکنـم وقتی

تودستِ سنگــیِ این آدمـــا تَبـــر میشم

با اینکه توی سکوتت پر ازگلایه شدم

بازم توحرفهــای نگفته مختصر میشم

=========

عماد بهاری

 

آروم نمـی گیـــرم به ایـــن زودی

چشمــای مـــن درگیـــر پائیــــزن

بـا ایـن همـــه دلتـنگیـــــام بــــازم

چشمــای تـــــو مشتــاقِ تبعیــضن

 

شایــد فرامـوش کــردنت خوبــه!!

وقتــــی کنـــــارت بـــــودن آزاره

چن روز فراموش میشی و بعدش

چن هفتــه چشمــام گریـــه بازاره

 

دلتنگیـام، خود خواهیات ای وای!

می باره چشمام توهوات ای وای!

قلبــم هــــوا خـــواهِ نگاهــــت بود

قلبی که له شد زیـر پات ای وای!

 

رو تختِ خوابم پخشِ عکســامون

پُر میشــم از بُغضــای تکـــراری

اصلاً یه وضعــی دارم این روزا

دستـــم نمیـــره واسه هیــچ کاری

 

هــی خـــوش خیالی کردم و آخر

سهــمِ مــــن و احساســـم و دادی

من با هـــوات دیوونگــــی کردم

حتــی به یـــادِ مــــن نیوفتــــادی

 

دلتنگیـام، خود خواهیات ای وای!

می باره چشمام توهوات ای وای!

قلبــم هــــوا خـــواهِ نگاهــــت بود

قلبی که له شد زیـر پات ای وای!

=========

مریم جلائی

قدم بزن، صدای پات شب و گریزون میکنه!

عقربه های ساعت و به خواب مهمون میکنه

قدم بزن تا غربــت و بــدی به دستِ جاده ها

پس بزنـی دست غــم و از رو تــن پیــاده ها

هــر قدمِت توشــبِ من، چراغیـه که روشنه

خورشید من طلوع کن از پهنه‌ی این روزنه

پشت هر گریه شکستم، از کمینِ مرگ گفتم

از تــنِ زخمـــیِ باد و بوسه ‌ی تگرگ گفتم

تواین اسـارتِ قفس جا واسه ما شدن کمـــه

هـر واژه شعرم حسرته، هر ثانیـه جهنمـــه

نـذار بمـونــم تا ابد تـن‌ ســوزِ آخـریـن نگاه

بدون تـو هر وجبِ جاده میشه یه کوره راه

خستـــه نشو که هر قدم نبـضِ یه فریاد منه

نبایــد از دوری تو این مـنِ خستــه بشکنــه

پشت هر گریه شکستم، از کمینِ مرگ گفتم

از تــنِ زخمـــیِ باد و بوسه ‌ی تگرگ گفتم

 =========

عماد بهاری

یه وقتایی خوشی جُرمه ، به حکمِ اینکه بی پولی ، تو این دنیای ماشینی

یه جایی کاره ای میشی ، گذشته ت میره از یادت ، زیر پاتم نمی بینی!

 

چشات از پول سر میره، واسه نونِ شبم هر-روز- باید سر خم کنم پیشت!

تو داری قصر میسازی، ولی رو شونه های من.. رو زانوهای هم کیشت

به چیزی داری مینازی، که محکومی به پس دادن

مـسـیـر آخرِت میشه ، هـمـیـن تـن به قـفـس دادن

با حـسـّی خوب مـیمـیـرم ، بـدون پول و گنجینه!

تو هم میمیری اما سخت ، من و تو فرق مون اینه

تموم دغدغه ت اینه ، که دنیات روی مُد باشه ، مثه جنسای تزئینی ت

تموم دغدغه م اینه ، نشم اخراج تا هر روز ، بذارم چایی تو سینی ت!

 

باید طی کنم این راهو ، که ناچارم به این بودن ، نه اینکه نوکرت باشم!

نمیشـی قهـرمان حـتّـی ، اگه با جبرِ ایـن بازی ، سیاهی لشکرت باشم

به چیزی داری مینازی، که محکومی به پس دادن

مـسـیـر آخـرِت میشه ، هـمـیـن تـن به قـفـس دادن

با حـسـّی خوب مـیمـیـرم ، بـدون پول و گنجینه!

تو هم میمیری اما سخت ، من و تو فرق مون اینه

جهنم درّه ای که من ، روش اسم خـونه میذارم ، واسه تو عین سـلولـه

هنوزم تن دیواراش ، با نبض زندگی قهره ، تو خاکش درد می لوله!

 

و سقفی که زمستونا، تو این -خونه- دلش -خونه- ، به حالم اشک میریزه

بگو دنیای ما دو تا ، واسه کی خوب تر بوده ، واسه کی رِقـت انگیزه؟!

به چیزی داری مینازی، که محکومی به پس دادن

مـسـیـر آخـرِت میشه ، هـمـیـن تـن به قـفـس دادن

با حـسـّی خوب مـیمـیـرم ، بـدون پول و گنجینه!

تو هم میمیری اما سخت ، من و تو فرق مون اینه

بــازم دلتنگی و بارون، من و تنهائی و هـِــق هِـــق

چشات دریای تردیدن، نمی بینی من و عــــــاشـــق

مــن و قلبـی که رویاتو، داره می بینه هر لحظـــــه

تــو و دســتای سـردی که، پُر از ویرونیه محضـــه

مثــه برگـــــــــای پائیــزی، اسیــره حادثــه هاتـــــم

ببــار ابراتــو با مـــن که، یه عمره مـن هــوا خواتم

"چشــــــات مغــــــروره مغــــــروره تماشـــا کــــن

شــــــدم لبـــریـــزه دلــشــــــوره تـــماشــــــا کـــــن

هنــــــوز بـــا بُــغــــــض تـــــو درگیـــر و داغـونم

هنـــــوز حـــال مـــــن اینــــجــــوره تماشــا کــــن"

نمــیدونــــــم چـــرا امــا، هنـوز دلـواپست میــــــشم

چــرا میــخوام که بــرگردی، بمـونی تا ابد پیشــــم؟

غمـت ســرده خودت دیدی، چطور دنیامو لـرزونده

هنوز دوریــم ولی انگار، دلم پیش تو جـــــا مــونده

بــرات هر چــی بــگم بازم، کمــه اما خودت دیـدی

مــــن از دلتنــــــگی میــمُردم، چــرا اینــو نفهمیدی

"چشــــــات مغــــــروره مغــــــروره تماشـــا کــــن

شــــــدم لبـــریـــزه دلــشــــــوره تـــماشــــــا کـــــن

هنــــــوز بـــا بُــغــــــض تـــــو درگیـــر و داغـونم

هنـــــوز حـــال مـــــن اینــــجــــوره تماشــا کــــن"

=========

مریم جلائی

تــنِ سرد این ترانــه پُــر از احســاس نــوازش

شب شعــرِ آرزوها خالــی از حتـی یه خواهش

عکـس خورشیدی که بازم از نگاهت قد کشیده

یه تبسّـــم مــالِ مــن باش تا جـدایــی نرسیـــده

نـده تقدیــرو به دســتِ شب تلــخِ قصــه خونی

آخر قصـــه چی میشـه؟ نه میدونم نه مــیدونی

فرصتــی نمونده باقی واسـه ی کوچ من و تو

قنبرک زده اقاقــی واسه ی کوچ مــن و تــو!

نذار این قصه ی شیرین بشه از گلایه حاوی

ما رو بی هم بنویسه دستِ بی رحم یه راوی

جمع و تفریقِ من و تو ، بود و نابودیِ فردا

بُـت تنهایی رو بشکن، تن بده به واژه ی ما

==========

عماد بهاری